İnsan türünü bütün eksikliklerine rağmen sevilebilir kılan şeylerden biri "vicdan". Peki ya vicdanını yitirirse insanlar? Ne denli yıkıcı olabileceklerini düşünebiliyor musunuz? Bu akşam izlediğim bir haberden sonra ağzımdan sadece tek kelime çıkabildi: "Vicdansızlar..."Aşağıya o haberi ekliyorum. Ben bu insanlarla, vicdanını yitirmiş insanlarla yaşamaktan duyduğum mutsuzluğu her gün tekrar hatırlıyorum....Hatırlatıyorlar... İdam edilen 21 yaşında bir gencin... Continue Reading →
Yaşam Öyküsü
Şükran Yiğit'in "Ankara Mon Amour" isimli kitabını okuyorum. Bir süre önce fikirlerine çok değer verdiğim canım dostum Erhan Altınkaynak, tavsiye etmişti bu kitabı. Geçenlerde yine aklına güvendiğim yazarlardan Kemal Okuyan'ın da bu kitap üzerine yazdığını görünce alıp okuyayım dedim. Şimdilik zevkle okuduğumu söyleyeyim, ama bitirene kadar kesin hükmümü açıklamayacağım. Ancak Şükran Yiğit'in yetmişler ve seksenlere... Continue Reading →